Bumin Doğrusöz

VERGI USUL KANUNU MÜKERRER MADDE 257 DÜZENLEMESI ve SUÇTA ve CEZADA KANUNILIK ILKESI

* M. Ezhan Dogrusöz

I- GIRIS

Günümüzde, mükelleflerce kullanilan, vergi hukukumuzda da saglikli bir vergi denetimi ve tahsilatinin yapilmasinda da önemli bir fonksiyona sahip bulunan defter ve belgelerin ihdasinda Vergi Usul Kanununun yani sira Maliye Bakanliginin düzenlemeleri de önem arz etmektedir.

Defter ve belgeler konusunda Maliye Bakanligina taninan düzenleme yetkisi, Vergi Usul Kanunu mükerrer madde 257’de yer almaktadir. Ancak, gerek bu düzenleme yetkisi ve gerekse de bu yetkiye dayanilarak olusturulan bu defter ve belgelerde ceza uygulamasi, üzerinde tartisilan konulari teskil etmistir.

Bu yazida, mükerrer madde 257 düzenlemesi ve gerekse de bu düzenlemenin verdigi yetkiye dayanilarak ihdas edilen belgelerde ceza uygulamasi, yargi ve doktrinde yer alan görüslere de yer verilmek suretiyle ele alinmaktadir.

II- SUÇTA ve CEZADA KANUNILIK ILKESI

Ceza hukukunun en temel ilkelerinden birisi olan kanunilik ilkesi, hangi davranislarin suç olarak düzenlendiginin önceden kanun tarafindan gösterilmesi ve bu suçu isleyenlerin görecekleri yaptirimlarin kanun tarafindan önceden belirlenmesidir. Bu sekilde, yasak davranislarin önceden gösterilmesi suretiyle, kisi özgürlügünün sinirlari önceden belirlenmis olmaktadir, yani kanun tarafindan açikça yasaklanmayan her davranis serbesttir[1]. Suçta kanunilik ilkesi geregince, kanunun açikça suç saymadigi bir fiilden dolayi kimseye ceza verilemez. Keza, kanunun açikça cezayi arttirici bir neden olarak öngörmedigi bir husustan dolayi da kimsenin cezasi arttirilamaz. Cezada kanunilik ilkesi geregince, hiç kimse belli bir suçla ilgili olarak kanunda öngörülmeyen bir ceza ile ya da kanunda öngörülen cezadan daha agir bir ceza ile cezalandirilamaz[2]. Fiilin islenmesinden evvel mevcut bir kanun olmadan suç ve ceza olmaz. Suç ve cezanin kanunda yer almasi, zaman itibariyla fiilden (yani fiilin islenmesinden) önce gerçeklesmelidir[3]. Suçun unsurlari, cezasi ve cezayi etkileyen nedenler yasada açik seçik belirtilmis olmalidir. Bu çerçevede fiilin suç olup olmadigi, hangi cezanin verilecegi konusunda tereddüde yer veren hükümler, kanunilik ilkesine ve onun güvence islevine aykiridir[4]. Basta suçun unsurlari olmak üzere, cezalandirilabilirligin tüm sartlarinin kanun koyucu tarafindan belirlenmesi gerekir. Esasen Anayasanin temel hak ve özgürlüklerin ancak “kanun”la sinirlandirilabilecegini öngören 13. maddesi, Kanun Hükmünde Kararnamelerle hak ve özgürlükler alaninda düzenleme yapilamayacagini düzenleyen 91. maddesi ve suçta ve cezada kanunilik ilkesine yer veren 38.maddesi idarenin düzenleyici islemleriyle suç ve ceza konulamayacagini açikça ortaya koymaktadir[5].

Suç ve cezalarin kanuniliginin amaci kisi özgürlük ve güvenligini teminat altina almak, iktidarin keyfiliklerini önlemektir. Gerçekten kisinin hareketi kuralin suç olarak düzenledigi soyut tanim içine giriyorsa cezalandirilacak, aksi halde cezalandirilmayacaktir[6].

Türk Ceza Kanununun[7] 2. maddesinde ifadesini bulan suçta ve cezada kanunilik ilkesine[8], 1982 Anayasasi’nin[9] 38. maddesi de yer vermistir[10].

III- VERGI USUL KANUNUNDA DEFTER ve BELGE DÜZENLEMESINDE MÜKERRER MADDE 257 UYGULAMASI

Esas olarak beyan sistemine dayali olan vergi hukukumuzda defter ve belge düzeni büyük öneme sahip bulunmaktadir. Bu önem, gerek vergi hasilatinin elde edilmesi gerekse mükellefin beyaninin dogrulugunun tespiti, dolayisiyla vergi adaletinin gerçeklesmesi açisindan da ortaya çikmaktadir. Defter ve belge düzeninin, mükellefin iddialarini ispat açisindan ve yargi asamasinda da önemli bir fonksiyonu bulunmaktadir.

Vergi Usul Kanunu[11] (V.U.K.) mükerrer md.257/1, Maliye Bakanligina Vergi Usul Kanununa göre tutulmakta olan defter ve belgelere ilaveten yeni defter ve belge tutturma veya düzenlettirme ve ayrica bu defter ve belgelerle ilgili bazi hususlarda da düzenleme yapma yetkisi vermektedir[12]. Maliye Bakanligi da bu yetkisini kullanarak yeni belgeler de ihdas etmistir. Irsaliyeli fatura, adisyon ve ambar tesellüm fisi bu belgelere örnek olarak verilebilir. Vergi Usul Kanunu mük. madde 257/1 uyarinca, Maliye Bakanligi defter ve belge düzeni ile ilgili olarak genis bir yetkiye sahip bulunmaktadir[13]. Burada üzerinde durulacak bir nokta, Maliye Bakanliginin ihdas ettigi bu belgelerde yapilabilecek ceza uygulamasinin cezada kanunilik ilkesine uygun olmasi gerekliligidir. Çünkü, her ne kadar Maliye Bakanligi düzenleme yapma yetkisini V.U.K.’dan almakta ise de ceza uygulamasinin hukuka uygunlugu açisindan üzerinde durulan bir konu olmaktadir [14]. Yukarida da ifade edildigi gibi, Maliye Bakanligi bu yetkisini kullanmak suretiyle, çesitli belge ihdasinda da bulunmustur. Vergi Usul Kanununun mükerrer 355. maddesine göre de, mükerrer 257. madde uyarinca getirilen zorunluluklara uyulmamasi halinde özel usulsüzlük cezasi kesilecektir.

V.U.K. mük. md. 257 dikkate alinirsa, Maliye Bakanligi, Vergi Usul Kanununa göre tutulmakta olan defter ve belgelere ilaveten baska defter ve belge tutulmasini ve düzenlenmesini ayrica bu defter ve belgelerle ilgili olarak, sekil ve içerigi itibariyle belirleme yapmaya da yetkilidir. Gene ayni madde düzenlemesi dikkate alindiginda; “ bu Kanuna göre düzenlenecek belgelerle bunlara ek olarak düzenlenecek belgelerin, üçüncü sahislara basim ve dagitim islerinin yaptirilmasi ile ilgili sekil, sart, usul ve esaslar ve bunlara uyulmamasi halinde uygulanacak cezai sartlar Maliye Bakanliginca hazirlanacak ve Resmi Gazete’de yayinlanacak yönetmelikle belirlenir” denmektedir. Bu noktada, V.U.K. mük. md. 257 ile cezai nitelikte düzenleme yapma yetkisinin, kanunilik (yasallik) ilkesi açisindan uygulugu doktrinde ve yargida üzerinde durulan bir konu olmustur. Zira konu, cezada kanunilik (yasallik) ve hukuk devleti ilkesi açisindan önem arz etmektedir.

Anayasa Mahkememiz, Anayasa’nin bazi maddelerine[15] aykiriligi nedeni ile V.U.K.’un mük. 257. maddesinin birinci fikrasinin iptali istemi için açilan davada, oyçoklugu ile istemin reddine karar vermistir[16]. Konumuz açisindan baktigimizda, Anayasa Mahkemesi, V.U.K. mük. md.257 ile Maliye Bakanligina verilen yetkinin kanunsuz suç olusturma olanagi vermediginden, Anayasa’nin 38. maddesine aykiri olmadigina karar vermistir[17].

Inceleme konumuz açisindan bakildigi zaman, vergi hukukuna iliskin suç ve ceza yaratan düzenlemelerinde mutlaka kanun (yasa) ile yapilmasi geregi ortaya çikmaktadir[18]. Dolayisiyla, suç ve ceza ihdas eden fakat kaynagini bir kanuna dayandirmayan düzenlemeler Anayasanin 38.maddesi karsisinda konumu doktrinde de üzerinde durulan bir konu olmustur[19]. Öte yandan, V.U.K. mükerrer madde 257 uyarinca tutma zorunlulugu getirilen defter veya belgelerde V.U.K. 359 bakimindan suçun olusumu da dikkate alinacak olursa, konunun önemi daha da artmaktadir. Örnegin, V.U.K. mükerrer madde 257 uyarinca düzenleme zorunlulugu getirilen belgelerde ibraz mecburiyetine uyulmamasi halinde V.U.K. md. 359 uygulamasi söz konusu olabilecektir.

IV- SONUÇ

Maliye Bakanligina defter ve belgeler konusunda yeni düzenlemeler yapma yetkisi getiren mükerrer 257. madde hükmünün günün degisen kosullari uyarinca kabul edilmis gerekli bir düzenleme oldugu kabul edilse bile, gücünü yasadan alan bu düzenlemeye dayanilarak yapilacak ceza uygulamasinin suçta ve cezada kanunilik ilkesi karsisindaki durumu tartismaya açik kalmaktadir.

Suçta ve cezada kanunilik ilkesi, ceza hukukunda oldugu kadar vergi hukukunda da hukuk devleti ilkesinin gerçeklesmesinde önemli bir rol oynamaktadir. Ve sonuçta, idarenin keyfi uygulamalarinin ortaya çikmasi ihtimalinin önlenmesi bakimindan verginin yasalligi ilkesi kadar önem arz etmektedir. Bu noktada, yasadan kaynaklanmayan ceza getirici düzenlemelerden kaçinilmasi hukuk devleti ilkesinin gerçeklesmesi ve gerekse de mükellef haklarinin korunmasi açisindan da daha dogru bir uygulama olacaktir.

* Yrd. Doç. Dr., Marmara Üniv. Iktisat Fakültesi, Maliye Bölümü Ögretim Üyesi

[1] Timur DEMIRBAS., Ceza Hukuku Genel Hükümler, Seçkin, Güncellenmis 6. Baski, s.108

[2] Izzet ÖZGENÇ., Türk Ceza Hukuku Genel Hükümler, Seçkin, Güncellestirilmis 8. Baski, s.105

[3] Hakan HAKERI., Ceza Hukuku Genel Hükümler, Adalet Yayinevi, 16. Baski, Ankara - 2013,s.12

[4] Veli Özer ÖZBEK – Mehmet Nihat KANBUR – Koray DOGAN – Pinar BACAKSIZ – Ilker TEPE., Türk Ceza Hukuku Genel Hükümler, Seçkin, Güncellenmis 4. Baski, Ankara, Eylül - 2013,s.78

[5] Mahmut KOCA – Ilhan ÜZÜLMEZ., Türk Ceza Hukuku Genel Hükümler, Seçkin, Güncellenmis 8. Baski, s.62

[6] Dogan SOYASLAN.,Ceza Hukuku Genel Hükümler, Yetkin Yayinlari, Güncellestirilmis 5. Baski, Ankara – 2012, s.231

[7] Kanun No: 5237, Resmi Gazete Tarih.: 12.10.2004,Sayi: 25611

[8] Md.2: “ Kanunun açikça suç saymadigi bir fiil için kimseye ceza verilemez ve güvenlik tedbiri uygulanamaz. Kanunda yazili cezalardan ve güvenlik tedbirlerinden baska bir ceza ve güvenlik tedbirine hükmolunamaz. Kanunda yazili cezalardan ve güvenlik tedbirlerinden baska bir ceza ve güvenlik tedbirine hükmolunamaz.

Idarenin düzenleyici islemleriyle suç ve ceza konulamaz.

Kanunlarin suç ve ceza içeren hükümlerinin uygulanmasinda kiyas yapilamaz. Suç ve ceza içeren hükümler, kiyasa yol açacak biçimde genis yorumlanamaz.”

[9] Kanun No: 2709, Resmi Gazete T: 9.10.1982, Sayi: 17863, Mükerrer

[10] “Hukukumuzda, Anayasa’nin 38.maddesinin ilk üç fikrasinda ve T.C.K.’nin 2. maddesinde suçta ve cezada kanunilik ilkesi, önemli sonuçlariyla birlikte düzenlenmistir. Bu maddelerde yer verilen ilkeler, bir hukuk devletinde ceza hukukunun olmazsa olmazlaridir” (Mahmut KOCA – Ilhan ÜZÜLMEZ., a.g.e., s. 51).

[11] Vergi Usul Kanunu., Kanun No: 213, R.G. Sayi: 10703, R.G. Tarih: 10.01.1961

[12] V.U.K. mük.md. 257/1: “ Mükellef ve meslek gruplari itibariyle muhasebe usul ve esaslarini tespit etmeye, bu Kanuna göre tutulmakta olan defter ve belgeler ile bunlara ilaveten tutulmasini veya düzenlenmesini uygun gördügü defter ve belgelerin mahiyet,sekil ve ihtiva etmesi zorunlu bilgileri belirlemeye, bunlarda degisiklik yapmaya; bedeli karsiliginda basip dagitmaya veya üçüncü kisilere bastirip dagitmaya veya dagittirmaya, bunlarin kayitlarini tutturmaya, bu defter ve belgelere tasdik, muhafaza ve ibraz zorunlulugu getirmeye veya kaldirmaya, bu Kanuna göre tutulacak defter ve düzenlenecek belgelerin tutulmasi ve düzenlenmesi zorunlulugunu kaldirmaya”.

[13] V.U.K. mük.md.257/1: ” ………., bu Kanuna göre tutulmakta olan defter ve belgeler ile bunlara ilaveten tutulmasini veya düzenlenmesini uygun gördügü defter ve belgelerin mahiyet, sekil ve ihtiva etmesi zorunlu bilgileri belirlemeye, bunlarda degisiklik yapmaya; ………”.

[14] Nitekim, yargiya intikal eden bir uyusmazlikta da V.U.K. mük. md.257 uyarinca ihdas edilmis bir belge olan ambar tesellüm fisi ile ilgili bir ceza uygulamasi için kanuni bir düzenleme yapilmasi gerekliligi belirtilmektedir. Ilgili yargi kararinda söyle denmektedir: “ 213 sayili Vergi Usul Kanunu’nun 352’inci maddesinin II. Derece usulsüzlükler baslikli 7’nci bendinde vergi beyannameleri, bildirimler, evrak ve vesikalarin kanunen belli sekil ve muhteviyati ve ekleri ile bunlarla ilgili olarak yapilan diger düzenlemelere iliskin hükümlere uyulmamasinin II. derece usulsüzlük cezasini, gerektirdigi belirtilmistir. 173 seri No’lu Vergi Usul Kanunu Genel Tebliginin C/7’inci maddesinde de, nakliyat ambarlarina nakledilmek üzere getirilen mallarin ambara giris tarihinde ambar tesellüm fisi düzenlenmesinin uygun görüldügü, açiklanmistir.

Uyusmazlik konusu olayda, davaci sirketin ambar tesellüm fislerini düzenledigi ancak ambar tesellüm fislerindeki bilgilerin eksik oldugunun tespiti sonucu dava konusu usulsüzlük cezasinin kesildigi anlasilmaktadir.

Vergi Usul Kanunu’na göre ambar tesellüm fisi, düzenlenmesi zorunlu belgeler arasinda yer almamaktadir. Ambar tesellüm fisi düzenleme ve kullanma zorunlulugu 213 sayili Vergi Usul Kanunu’nun mükerrer 257’nci maddesindeki yetkiye dayanilarak Maliye ve Gümrük Bakanliginca yapilan düzenlemeyle getirilmistir. Ambar tesellüm fisinin eksik düzenlemesi veya hiç düzenlenmemesi sonucu ceza kesilecegi hakkinda kanunda herhangi bir düzenleme yapilmadigindan ve idari düzenlemelerle ceza tayini hukuken mümkün bulunmadigindan davanin reddi yolundaki mahkeme kararinda isabet görülmemistir “ (Dn. 4. D. E.1999/4358, K. 2000/1636, T.20.4.2000) (http://www.kazanci.com/kho2/ibb/giris.htm) (Erisim Tarihi: 10.5.2016).

Bir baska Danistay kararinda da, özel usulsüzlük cezasi kesilmesinin yasallik ilkesine uygunlugu konusunu da yer verilmektedir. Bu konuda, söz konusu yargi kararinin aktarmak istedigimiz yerinde söyle denmektedir: ” Davacinin 28 adet adisyon fisi düzenlemedigi tespit edilerek 213 sayili Vergi Usul Kanununun 352/2 maddesi uyarinca kesilen özel usulsüzlük cezalarini kaldiran mahkeme karari; adisyon düzenlenmesi zorunlulugunun yasal degil, idari düzenlemelere dayanmasi nedeniyle bu belgenin düzenlenmemesinden dolayi özel usulsüzlük cezasi kesilmesinin yasallik ilkesine aykiri oldugu gerekçesiyle verilmistir.

Vergi Usul Kanununun 353 üncü maddesinin ikinci bendinde; sadece bu bentte sayilan perakende satis fisi, ödeme kaydedici cihazla verilen fisi, giris ve yolcu tasima bileti, sevk irsaliyesi, tasima irsaliyesi, yolcu listesi, günlük müsteri listesi düzenlememek eylemleri degil, bu belgelere ek olarak, Maliye Bakanliginca düzenlenme zorunlulugu getirilen belgelerin düzenlenmemesi de özel usulsüzlük cezasi kesilmesini gerektiren eylemler arasinda yer almistir. Maliye Bakanliginin bu yetkisi yasadan dogmaktadir. Vergi Usul Kanununun “Yetki “ basligini tasiyan mükerrer 257’nci maddesiyle yasa yapici, Maliye Bakanligini; Vergi Usul Kanununda öngörülen defter ve belgelere ek olarak tutulmasini veya düzenlenmesini uygun gördügü defter ve belgelerin mahiyeti, sekli, ihtiva etmesi zorunlu bilgileri belirlemeye yetkili kildigi için bu yetkiye dayanilarak Maliye Bakanliginca düzenlenme zorunlulugu getirilen belgelerin düzenlenmemesi, 353’üncü maddenin 2’nci bendinde ceza kesilmesini gerektiren eylemler arasinda yer almistir. Düzenleme yetkisinin mükerrer 257’nci maddeye dayanmasi ve 353’üncü maddenin 2’nci bendinde açikça, bu yetki ile getirilen zorunluluga uyulmamasinin özel usulsüzlük cezasi kesilmesini gerektiren eylemler arasina alinmasi nedeniyle Maliye Bakanliginca yayinlanan 183, 184, 185, 200 ve 222 sayili Vergi Usul Kanunu Genel Tebliglerle adisyon düzenlenmesi zorunlulugu getirilmesinden dolayi bu zorunluluga uymayanlar adina özel usulsüzlük cezasi kesilmesinin yasallik ilkesine aykiri düstügünden bahisle verilen kararda hukuka uyarlik görülmemistir “ (Bahadir DOGUSOY., Danistay Kararlari Isiginda Özel Usulsüzlük Cezasi, Gazi Kitabevi, Ocak – 2015, s.80-81).

[15] 1982 Anayasasinin 6,7, 8,38,73 ve 124. maddeleri

[16] An. Mah. Karari, E. 1990/29, K. 1991/37, T.15.10.1991(kararlaryeni.anayasa.gov.tr) (Erisim Tarihi: 28.7.2016).

[17]Anayasa Mahkemesinin kararinin bir bölümünde konu ile ilgili olarak söyle denmektedir:” Yasama organinin, ilkeleri belirttikten sonra, uzmanlik ve yönetim teknigine iliskin hususlarin düzenlenmesi isi ile yürütme organini görevlendirmesi de yasama yetkisini kullanmaktan baska bir sey degildir. Anayasa’nin 107. Ve 113.maddelerinde, yürütme organinin gösterilen esaslara uygun olmak kosuluyla, tüzükler ve yönetmelikler çikararak düzenleyici hukuksal tasarruflarda bulunmasi da idare hukuku esaslarina uygundur. Bunun aksini kabul etmek, yürütmenin çalismalarini çok dar ve islemesi güç bir çerçeve içerisine sokmak gibi bir sonuç dogurur ki, bunun da Anayasa’nin amacina ve ruhuna uygun düsmeyecegi, idare islevlerinin isterleriyle bagdasmayacagi açiktir.

Bu durumda incelenen kural, vergi kayip ve kaçagini önlemek amaciyla Maliye ve Gümrük Bakanligi’na yetki vermekle yasasiz suç olusturma olanagi vermediginden Anayasa’nin 38.maddesine de aykiri degildir. Ayrica, vergi idarelerince verilen para cezalarinin teknik anlamda ceza niteliginde olmadigi, idari birer yaptirim niteliginde oldugu hususundaki düsünceler de gözetildiginde bel V.U.K.’un mükerrer 257’nci maddesiyle Maliye Bakanligi’na taninan yetki vergi iliskisinin yürütümü bakimindan dinamik bir alan olan vergilendirme sürecine gerekli teknik ve sistematik müdahalelerin zamaninda yapilabilmesi için öngörülmüs bir araçtir. Bu kapsamda, vergilendirme iliskisinin yapisina bagli olarak oldukça genis kapsamli tutulmus olmakla birlikte, sinirlari belirsiz bir yetki degildir[17]ge düzenine iliskin idari düzenlemelere aykiri davranis suç degil, birer disiplin suçu, hatta bir tür mali kolluk önlemi olarak degerlendirilebilir. Bu durumda kanunsuz suçtan söz edilemez.”

Ilgili Anayasa Mahkemesi kararinin karsi oy gerekçesinde yer alan su cümleleri de aktarabiliriz” Anayasa’nin 38.maddesindeki ‘ceza’ kavramini, cezanin hukuksal yapisini daraltarak ‘para cezasi, vergi cezasi, yönetsel ceza, yargi cezasi’ gibi ayrimlara gitmek dogru olmadigi gibi, Maliye ve Gümrük Bakanligi’nin Genel Tebligi’ne aykiri davranan yükümlüye uygulanan yaptirimin ‘dogrudan’ degil ‘dolayli’ oldugunu söylemek de yeterli degildir. Ceza ancak yasa ile ya da yasanin belirledigi açiklikla yasaya dayanilarak konulur. Yönetim suç ve ceza belirleyemez. Incelenen kural bu nedenle de Anayasa’nin 38. maddesine aykiridir.”

[18] Örnegin bir yargi kararinda, ceza uygulanmasini öngören esaslarin kanunla belirlenmesi zorunlulugu yani cezada kanunilik ilkesi belirtilmektedir. Ilgili kararin bir bölümünde söyle denmektedir: “ Kaldi ki, 213 sayili Vergi Usul Kanununun 227.maddesi 3. fikrasinda , kullanma mecburiyeti bulunan belgelerin, bu belgelerde yer almasi zorunlu bilgileri tasimamasi halinde, vergi kanunlari bakimindan hiç düzenlenmemis sayilacagi yolunda yapilmis olan düzenleme, bu tür belgelerin mükelleflerce tevsik edici belge olarak kullanilamayacagini anlatmaktadir.

Olayda da, kullanilmasi mecburiyeti bulunan bir belgenin, düzenlenmis olmakla birlikte,tasimasi zorunlu bilgilerin bir kismini tasimadigi tesbit edilmistir.

Yukarida deginilen 227. maddede bu tür bir belge için herhangi bir cezai yaptirim öngörülmemistir. Olaya uygulanmis olan ayni kanunun 353. maddesinde de bu tür bir belge için cezai yaptirim öngörülmüs degildir. Baska anlatimla 353. maddede, düzenlenmis olmakla beraber kanunun 227. maddesi uyarinca hiç düzenlenmemis kabul edilen belgeler için de özel usulsüzlük cezasi uygulanacagina iliskin bir ifadeye yer verilmemistir.

Öte yandan, ceza uygulanmasini öngören esaslarin kanunla belirlenmesi zorunludur. Bu nedenle teblig hükmü ile cezai yaptirim öngören düzenlemelerin getirilmesi de mümkün bulunmamaktadir.” (Dn. 3 . D. E.1999/2073, K.1999/4996, T.30.12.1999) (http://www.kazanci.com/kho2/ibb/giris.htm) ( Erisim Tarihi: 10.5.2016).

[19] Bu konuda bir eserde, Anayasanin 38.maddesindeki suç ve cezada kanunilik ilkesinin vergi cezalari ile ilgisi üzerinde durulmaktadir. Ilgili eserde bu hususta söyle denmektedir. “ Suç ve cezada kanunilik ilkesi Anayasamizin 38.maddesine, “ Kimse isledigi zaman yürürlükte bulunan kanunun suç saymadigi bir fiilden dolayi cezalandirilamaz. Kimseye suç isledigi zaman kanunda o suç için konulmus cezadan daha agir bir ceza verilemez. Ceza ve ceza yerine geçen güvenlik tedbirleri ancak kanunla konulur” hükmüyle yansimistir. Buna göre, suç islendigi zaman yürürlükte bulunan kanuna tabidir, bu kanunun suç saydigi fiiller yürürlükteki ceza hükümlerinden daha agir olmamak kaydiyla cezalandirilabilirler ve suç ve cezalar ancak kanunlarla belirlenebilirler. Bireylerin temel hak ve hürriyetlerini güvence altina almayi amaçlayan bu hükügmler aynen vergi hukukunda da geçerlidir. Yani vergi cezalari da ayni hükümlere tabi olacak ve ayni kurallara riayet edilerek uygulanacaklardir. “ (Ersan ÖZ., Vergilendirmede Kanunilik ve Türk Vergi Sistemi, Gazi Kitabevi, Aralik 2004,s. 132).

VERGI USUL KANUNU MÜKERRER MADDE 257 DÜZENLEMESI ve SUÇTA ve CEZADA KANUNILIK ILKESI

Eski yazılar